Securitisatiestructuur

Een bank en in deze context vaak originator of originating bank genoemd – bindt een groot aantal kredietrelaties in een pool (portefeuille), – scheidt het kredietrisico door middel van kredietderivaten alvorens het aan beleggers door te geven – in grotere pakketten (pools; bundels). Voorafgaand daaraan, – draagt de initiërende bank de kredietrisico’s over aan een onafhankelijk “special purpose vehicle” (SPV, ook: conduit). Het kredietrisico van de portefeuille wordt aldus gescheiden van de initiator. In tegenstelling tot echte verkoopsecuritisatie is er echter geen directe verkoop van vorderingen aan het special purpose vehicle; in plaats daarvan blijven de referentieactiva op de balans van de initiërende bank staan. In plaats daarvan verwerft de belegger nu schuldbewijzen (credit linked notes, CLN) die door het special purpose vehicle zijn uitgegeven en neemt hij dus de kredietrisico’s van de referentie-activa over. Het special purpose vehicle belegt – de opbrengsten op de kapitaalmarkt als onderpand voor de betalingen aan de belegger. – De tranches van door de special purpose vehicle uitgegeven credit-linked notes zijn gestructureerd volgens het watervalprincipe (achterstellingsprincipe) met betrekking tot de volgorde van verliesparticipatie, gewoonlijk in drie lagen: first loss, mezzanine en senior tranche. Bijgevolg deelt de betrokken tranche slechts in de verliezen op de referentie-activa wanneer alle tranches die aan haar zijn achtergesteld, zijn uitgeput. Door deze effectiseringsstructuur krijgen tranches met een hogere rating gewoonlijk een eersteklas rating. – Het plaatsen van risico’s, vooral bij niet onder toezicht staande tegenpartijen zoals hedgefondsen over de hele wereld, betekent dat uiteindelijk niet meer bekend is wie deze risico’s uiteindelijk in handen heeft. Ook bij de nieuwe risicodragers kunnen concentratierisico’s zijn ontstaan, zoals duidelijk is gebleken tijdens de subprime-crisis en de daaropvolgende financiële crisis. Dit gebeurt wanneer standpunten worden ingenomen die te eenzijdig zijn. In het geval van Deutsche Industriekreditbank en Sachsen LB ging het uiteindelijk bijna uitsluitend om onvoldoende gedekte effecten van woningkredieten in de VS. Een onverwachte synchronisatie van wanbetalingen van de referentie-activa in de respectieve portefeuille leidt dan zeer gemakkelijk tot een schok. – Zie activa, illiquide, buy-and-hold praktijk, claw-back clausule, lening versus papier, Diamond-these, single originator securitisatie, defeasance, equity kicker, first loss tranche, kredietderivaat, kredietverlenging, credit card fiasco, mezzanine kapitaal, moreel risico, originate-to-distribute-strategie, initiator, pool, herintermediatie, herverpakking, repatriëringsoptie, terugslageffect, single master liquidity conduit, tranche-dikte, true sale securitisatie, submarine effect, securitisatie, securitisatie, traditioneel, securitisatiepapier retentie, cessie. – Vgl. maandverslag van de Deutsche Bundesbank van april 2004, blz. 27 e.v., maandverslag van de Deutsche Bundesbank van oktober 2005, blz. 87 (emissies van achtergestelde schulden van Duitse banken 1990-2004), BaFin-jaarverslag 2013, blz. 89 e.v. (uitsplitsing van securitisatieposities van Duitse banken).

Opgelet: De financiële encyclopedie is auteursrechtelijk beschermd en mag zonder uitdrukkelijke toestemming alleen voor privé-doeleinden worden gebruikt!
Universiteitsprofessor Dr. Gerhard Merk, Dipl.rer.pol., Dipl.rer.oec.
Professor Dr. Eckehard Krah, Dipl.rer.pol.
E-mailadres: info@jung-stilling-gesellschaft.de
https://de.wikipedia.org/wiki/Gerhard_Ernst_Merk
https://www.jung-stilling-gesellschaft.de/merk/
https://www.gerhardmerk.de/