Sekurytyzacja

Ogólnie rzecz biorąc, konwersja aktywów nierynkowych dowolnego rodzaju w zbywalne papiery wartościowe (proces przekształcania aktywów nierynkowych w zbywalne papiery wartościowe). – Banki łączą należności z tytułu udzielonych kredytów w dłużne papiery wartościowe, które są sprzedawane inwestorom. – Banki wydają certyfikaty na akcje zagraniczne nie notowane na giełdzie krajowej, dzięki czemu stają się one zbywalne na rynku krajowym i w walucie krajowej (share certificate). – Papiery wartościowe na wierzytelnościach lub zobowiązaniach są emitowane i wymieniane poza bankami. W ten sposób firmy i budżety publiczne zaspokajają swoje zapotrzebowanie na kapitał dłużny w mniejszym stopniu pożyczając od banków. – Banki, a w tej funkcji inicjatorzy przenoszą wierzytelności wobec kredytobiorców na spółkę celową (sekurytyzacja tue-sale) lub przenoszą całe ryzyko na nabywców, emitując obligacje powiązane z kredytami (sekurytyzacja syntetyczna). Ponieważ w wyniku tego – uczestnicy sprzedający i przejmujący ryzyko nawet w skali międzynarodowej oraz – banki nie musiały posiadać żadnego kapitału własnego na zlecone wierzytelności, szczególnie ta forma sekurytyzacji znajduje się w centrum uwagi organów nadzoru. – Z drugiej strony, udział spółki celowej gwarantuje, że w przypadku niewypłacalności jednostki inicjującej, aktywa posiadane przez spółkę celową będą nadal dostępne, a płatności będą dokonywane w niezmienionej formie, tak aby posiadacze papierów sekurytyzacyjnych byli właściwie obsługiwani. Jakość kredytowa papierów wartościowych emitowanych przez SPV nie jest więc uzależniona od płynności inicjatora, co co do zasady ma wpływ na zmniejszenie ryzyka w odniesieniu do papierów sekurytyzacyjnych (sprzedaż dużej puli wierzytelności przez podmiot [inicjator] – który transponuje takie wierzytelności w ramach swojej działalności do oddalonego od bankructwa podmiotu specjalnego przeznaczenia [SPE] – w sposób, który kwalifikuje się jako prawdziwa sprzedaż [vs. zabezpieczona pożyczka] oraz – ma na celu osiągnięcie określonych wyników dla celów księgowych, jak również ochronę wierzytelności przed roszczeniami wierzycieli jednostki inicjującej, oraz – emisja dłużnych papierów wartościowych i ich sprzedaż przez spółkę celową [emitenta], w ramach oferty prywatnej lub publicznej, – które są następnie zaspokajane z wpływów z wierzytelności i zabezpieczane przez te wierzytelności; – w momencie zamknięcia sekurytyzacji środki finansowe przepływają od nabywców papierów wartościowych [inwestorów: zazwyczaj banków, zakładów ubezpieczeń i funduszy emerytalnych] do emitenta oraz – od emitenta do jednostki inicjującej. Wszystkie te transakcje występują praktycznie jednocześnie). – Zob. kapitalizm absencyjny, świadectwo udziałowe, amerykańskie kwity depozytowe, papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, Asset-Backed Papiery wartościowe – zabezpieczone zobowiązania dłużne, Assignats, Off-exchange, Credit enhancement, Buy-and-hold practice, Claw-back clause, Collateralised debt obligations, Credit default swap, Credit default swap squared, Loan sale, loan for-paper, defeasance, diamond thesis, equity kicker, development process, iterative, first-loss tranche, joint securitisation group, loan securitisation, loan derivative, loan extension, credit card fiasco, KVV strategy, liquidity facility, transza mezzanine, nie-banki, strategia originate-to-distribute, inicjatywa PayGreen, reintermediacja, repackaging, papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką na nieruchomości mieszkalnej, ubezpieczenie portfela, opcja repatriacji, efekt kickback, transza senior, single master liquidity conduit, true sales initiative, submarine effect, wsparcie, tacit, sekurytyzacja, tradycyjna, rynek sekurytyzacji, zatrzymanie papieru sekurytyzacyjnego, struktura sekurytyzacji, sztuka pakowania, zamrożenie stóp procentowych, spółka celowa. – Por. raport miesięczny Deutsche Bundesbank z września 2004 r., s. 84 i nast. (s. 86: tabela wag ryzyka dla sekurytyzacji zgodnie z Basel II), raport miesięczny EBC z września 2005 r., s. 20 i nast. (tam również [nieatrakcyjne językowo] wyjaśnienia i wykresy dotyczące sekurytyzacji kredytów), raport miesięczny Deutsche Bundesbank z marca 2006 r., s. 38 i nast.; s. 56 i nast. (w odniesieniu do Basel II), raport miesięczny Deutsche Bundesbank z grudnia 2006 r., s. 82 i nast. (obowiązkowe zabezpieczenie kapitałowe pozycji sekurytyzacyjnych, s. 84: przegląd określania wagi ryzyka sekurytyzacji), raport miesięczny EBC z lutego 2008 r., s. 90 (przegląd stron uczestniczących w sekurytyzacji), raport roczny BaFin z 2008 r., s. 55 (wymogi dotyczące zatrzymania), raport roczny BaFin z 2009 r., s. 154 i nast. (wartość księgowa 213 mld EUR pozycji sekurytyzacyjnych niemieckich banków na koniec 2009 r.; przegląd według klas aktywów), Raport Roczny BaFin 2010, s. 124 f. (nowe regulacje w następstwie dyrektywy w sprawie adekwatności kapitałowej), Raport Roczny BaFin 2011, s. 170 ff. (spadek wolumenu sekurytyzacji: s. 171: przegląd portfeli sekurytyzacyjnych według rodzaju zabezpieczenia, s. 172: według regionalnego rozkładu podkładów), Raport Roczny BaFin 2012, s. 154 ff. (przeglądy, również w podziale na rodzaje zabezpieczeń), jak również odpowiednie sprawozdanie roczne BaFin, rozdział “Nadzór nad bankami, dostawcami usług finansowych i instytucjami płatniczymi”, sprawozdanie miesięczne EBC z października 2011 r., s. 79 f. (sekurytyzacje i emisje dłużnych papierów wartościowych przez banki od 2000 r.), sprawozdanie miesięczne EBC ze stycznia 2012 r., s. 73 ff. (zakres statystyczny i klasyfikacja sekurytyzacji w ramach polityki pieniężnej).

Uwaga: Encyklopedia finansowa jest chroniona prawem autorskim i bez wyraźnej zgody może być wykorzystywana wyłącznie do celów prywatnych!
Profesor uniwersytecki Dr. Gerhard Merk, Dipl.rer.pol., Dipl.rer.oec.
Prof. Dr. Eckehard Krah, Dipl.rer.pol.
Adres e-mail: info@jung-stilling-gesellschaft.de
https://de.wikipedia.org/wiki/Gerhard_Ernst_Merk
https://www.jung-stilling-gesellschaft.de/merk/
https://www.gerhardmerk.de/